zamieć

Maluje zamiecią podwórko,

biała, mroźna zawieja.

"Miłość mnie szuka po mieście,                                                                                               miłość w zielonym berecie,                                                                                               przepadłem jak kamień w wodę.                                                                                              gdzie jestem? Wy może wiecie
Spod zielonego beretu                                                                                                           Strzępek wichury w złocie                                                                                                         Ptak nieprzytomny z tęsknoty                                                                                                  Włosy w porywczym odlocie

Biega w rumieńcach zdyszana,                                                                                           Pośpiechem drżąc gorączkowym,                                                                                          Miłość, zawieja wieczorna,                                                                                                      Miłość w trenczkocie deszczowym

Wiatr jej nadążyć nie może,                                                                                                             I gończe listy rozwiesza                                                                                                                  Pod naprężonym jej swetrem
Stuka żarliwa depesza...

A to jest "Zamieć" według Tuwima.

Jak to dobrze, że jest tyle rodzajów zamieci i zawiej w życiu.