biały szkwał mojego życia

Zebrało się na wspomnienia.

A to za sprawą życzliwych ludzi, którzy umożliwili mi realizację małego planu.

Bo chcemy jak przed laty pożeglować z Aurelią, Wiktorem (dwa lata ) i Marcinem.

A Tosia będzie oddzielnie na rejsie zorganizowanym.

Ale pierwszy raz żeglowała jak miała rok i 5 miesięcy.

Chciałbym żeby zarówno ona jak i mały Wiktor pokochali ten ...

Właśnie chciałem napisać sport, ale to dla mnie coś więcej.

To radość trzymania rumpla, który stawia opór przy mocniejszych szkwałach,

trzymanie w ręce szotów grota, tak mocno, że potem nie można rozprostować palców.

To zapach wiatru który w deszczowym szkwale chłoszcze twarz

i śpiew fali, która z radosnym szumem podnosi cię na swój grzbiet.

To żar słońca, które wlewa w ciało ożywcze fluidy,

które pozwalają ci potem wytrwać w codziennym trudzie życia.

To wreszcie odpowiedzialność i obowiązek. Obowiązek uczciwości i odwagi,

gdy los zarówno twój, jak i załogi jest w twoich rękach i głowie,

która musi jak tylko może, dzięki wiedzy i doświadczeniu, umieć przewidzieć bieg zdarzeń.

Jak powiedział kiedyś Conrad słowami jednego ze swoich bohaterów -

“ Gdyby ludzie co pracują na lądzie wykonywali swoją pracę na morzu tak jak na lądzie,
to żaden statek nie dopłynął by do portu”.
Chciałoby sie powiedzieć - Święte słowa.